Het Jaar van het Varken

Het is het jaar 2550, jaar van het varken, goed voor zakendoen! Cambodjanen hebben de gewoonte om elkaar met nieuwjaar nat te gooien. Natuurlijk vooral de buitenlanders, extra leuk om die van de fiets te zien vallen na de schok van een onverwachtse emmer koud water...
Ons nieuwjaarsvoornemen was om te vluchten van deze waterzooi, en zo'n 500 km verder op te gaan zitten, in de legendarische jungle van Mondolkiri.

Wat zijn die stokjes toch aan de kant van de rode, stoffige en hobbelige weg? Ze staan ook onder waslijnen, naast scholen en naast picknick plekjes? Je weet wel, gezellig, met de hele familie en veel rondrennende en spelende kindertjes? Om de tien a twintig meter weer een stokje, soms vier bij elkaar met rood of wit geverfde top, een rood vlaggetje of een omgekeerd flesje aan een boomtak. En toen kwam het bordje: Doodshoofd – Danger! Landmines! Die Safety & Security training heeft ons wel goed geleerd om alternatieve markeringen van landmijnen te herkennen, wat het twijfelachtige voordeel heeft dat we nu wéten dat we de komende uren tussen de landmijnen rijden...

voor personen die hier gaan komen; ga niet zomaar wat wandelen en onthoudt deze markeringen

Natuurlijk weten we allemaal dat Cambodja een van de landen is waar absurd veel mijnen zijn gelegd, en waar er nu nog heel veel liggen. De vooruitgang is dat sinds enkele jaren in ieder geval de weg mijn-vrij is gemaakt, maar wat daar allemaal in de rest van het land nog ligt... ongelofelijk. 'Nu liggen er nog maar een paar, vroeger was het veel erger', zegt een collega van mij uit Kratie, terwijl hij een anekdote vertelt over een man waarvan hij de arm afgeblazen zag worden... Het is maar wat je meevallen noemt.

'Waarom worden ze niet opgeruimd dan, als je toch weet waar ze liggen?' hoor ik jullie denken. Een geld kwestie natuurlijk. Het kost veel om een mijn op te ruimen. En maar een paar centen om er een te maken. Daarom worden ze nu, vandaag de dag, nog steeds gemaakt, en worden er elke dag in de wereld meer mijnen gelegd dan opgeruimd! Gekkenwerk!

Uiteindelijk bracht de tocht van 11 uur ons dan toch veilig in Sen Monorom. Onze rustplek voor de komende dagen was Nature Lodge – een onderkomen geheel back to nature waar we heerlijk konden genieten van de krekels en ander rond vliegend en springend gespuis. De reusachtige torren en kakkerlakken, van niet minder dan 7 cm grootte, vlogen je letterlijk om de oren. Dat is wel iedere keer weer even schrikken als er zo’n kamikaze insect recht op je gezicht af komt vliegen. Je hoort ze al schreeuwen – BANZAIIII!!!


En toen... twee dagen op een olifant door de jungle! Helemaal geweldig!! Wel even opletten, een olifant houdt geen rekening met laaghangende takken. Weet je trouwens wat een olifant doet als hij (zij) het warm krijgt en er is geen water in de buurt? Ze spuugt in haar slurf, en spuit het dan over zichzelf heen... en ze houdt nog steeds geen rekening met haar lifters...alsnog een Khmer nieuwjaar douche!



's Nachts het ware avontuur; cool, mogen wij in de hangmat??? Maar ja, zo'n hangmat is niet waterdicht, en toen om 12 uur de storm kwam... kortom, de hele nacht om een vuurtje gezeten, en geluisterd naar de waterval... Een eerste kennismaking met de ware jungle... bloedzuigers!!! Een dutje op de grond hebben we dus ook maar niet gewaagd...

Na helemaal natuurmens (lees: ongewassen, stoffig en stinkend, doch gelukkig) te zijn geworden, was het avontuur op de terugweg nog niet afgelopen; kapotte bus! Na een paar uur geloofden we de beloftes niet meer dat het maar een uurtje zou gaan duren, en zijn we opgepropt de achterbank van een Cambodjaans stel er vandoor gegaan, nog net op tijd om de bus van haar wielen te zien vallen...

de cashewnoot
Het nieuwe jaar brengt vast meer nieuwe spannende dingen!

Battambang en terug

Een Zal-ik Pasen gewenst allemaal!! Ik hoop dat de eieren zijn gevonden, en dat de meubelboulevard veel gratis koffie had!

Dank allen, voor de overweldigende verjaars-felicitaties! Het was een mooi verjaren, inclusief mooie roze glimmende taart, mét mijn naam erop in het Khmer, van mijn lieve collegaatjes in Battambang (day before) en de Daadwerkelijke Dag lekker uit eten geweest met een groepje Holli's en ander expat volk in een erg mooie en lekkere tapa's bar... Geen rijst op mijn verhaardag!

Mijn bezoek aan Battambang was erg leuk; ik was daar om de 'Building Good Self' workshop van Youth for Peace bij te wonen. Duurde een paar uur met z'n zevenen opgepropt in een taxi, maar dan heb je ook wat: De tweede stad van Cambodja... 6 straten en veel bomen... Ja tuurlijk, het loopt nog wel een stukkie dunbevolkt door, maar een stad...?! In ieder geval was de lucht wel lekker fris en de bladeren groen.

En dan merk je weer wat een enclave Phnom Penh is... als je daar te lang rondhangt ben je geneigd te denken dat Phnom Penh Cambodja is... maar aangezien bijna iedereen op het platteland woont, is het toch echt een soort gekke bubbel van supermarkten en expat-zwembaden...


Tijdens de workshop werden de jongeren vragen gesteld en werd gediscussieerd over begrippen als solidariteit, moraliteit en verantwoordelijkheden van jongeren. Op de vraag: waar ben je het meeste bang voor, kwamen antwoorden als 'wanneer ik examen moet doen', of 'als ik tegen een meisje moet zeggen dat ik verliefd op haar ben'... maar ook... 'toen er een bom ontplofte naast mijn huis' en 'toen ze aan het vechten waren in mijn straat'... hier was het nog tot 1995 burgeroorlog... Je ziet hier ook meer mensen die een been missen. Het dichtstbemijnde stuk van Cambodja, je kan maar beter op de paden blijven hier...!


Khmer nieuwjaar komt eraan volgende week, dus Phnom Penh loopt zo langzamerhand leeg. Iedereen gaat naar familie op het platteland. Ook wij gaan de stad uit, en daarmee hopen we de gewoonte te ontvluchten om elkaar kleddermat te gooien met water! Verfrissend, ja dat wel, maar als je op de brommer zit, en je krijgt een emmer water over je heen... dat schijnt nogal botsen geblazen! Een olifant is stabieler transport in dit soort tijden, dus die gaan we opzoeken komend weekend!!

Er is er een jarig hoera.....

....hoera, dat kun je wel zien dat is Sarah.
Dat vinden wij allen zo prettig, ja, ja
en daarom zingen wij blij:
Sarah leve lang, hoe ra, hoera
Sarah leve lang, hoe ra, hoera
Sarah leve lang, hoe ra, hoera
Sarah leve lang, hoe ra!

Hartelijk Gefeliciteerd met je......28e verjaardag. XX

Afgelopen 14 dagen...

...heb ik mijn verzameling uitgebreid - For the record: het zijn 34 muggenbulten verspreid over mijn lichaam.
Verder zijn we allebei nog erg druk op de zaak en dat bevalt ons erg goed. Sarah is afgelopen weken de zakelijk tour opgegaan door het bezoeken van workshops en het bijwonen van bijeenkomsten samen met de belangrijke personen van de wereldbank.


Zo komen die mooie zakelijk broeken die ze heeft laten maken voor US$ 6 erg goed van pas en is het een echte zakenvrouw. Het maken van kleding gaat hier prima. Het is wel even uitzoeken wat de beste tailor is want een ieder heeft nog wel eens zijn eigen interpretatie maar daar na gaat het soepeler. Zo kun je de stoffen voor US$ 2 per anderhalve meter kopen en afhankelijk wat je dan laat maken komt daar nog een US$ 6 boven op. Dan heb je dus een broek of bloes, die je in Nederland koopt voor 70 euro, voor maar US$ 8. Maar dit zijn niet de dingen waar ik me dagen mee bezighoud – ik blijf nog steeds een echte vent door dagen lang bij WWF te werken. Het gaat erg goed daar en mijn methodology voor veld-monstername is er doorheen; eindelijk goedgekeurd. We zijn wel weer een maand verder dus ik heb mijn planning moeten aanpassen en zal pas in September/Oktober weer op het water zitten. Dit betekent dat er nog genoeg tijd is voor het lospeuteren van geld bij enkele donoren. Verder staat er een interview met WWF omtrent de dolfijnen conservatie op National Geographic news. Ik ben benieuwd wat dit verhaal teweeg gaat brengen – vast niet veel goeds. Afgelopen vrijdag is er nog een asielzoeker bij WWF binnengebracht. Er was een schildpad genaamd Pelochelys cantorii, Asian Giant Softshell Turtle welke op lijst van bedreigde diersoorten staat, gevangen door een lokale visser. Deze is nu door de turtle conservation department van WWF opgevangen en wordt tijdelijk daar gehuisvest voor onderzoek. Deze schildpad is zo zeldzaam dat ze er nauwelijk iets van afweten. Het is een erg bijzonder dier om te zien en dat voor maar 3,5 kg dat eigenlijk kan volgroeien tot 100kg en 1,5 meter lang. Je maakt wat mee als je je inzet for a living planet. PS. er is net weer een dode volwassen dolfijn gevonden (02-04-2007 8:47) Waar blijven de donoren??!!
Zaterdag ochtend zijn we, samen met Marleen – Marine en Liz, naar Kep gereden. Kep licht aan de kust zo’n 3,5 uur van Phnom Penh vandaan (wel een taxi rit). We hadden hier een tweetal huisjes gehuurd welke prachtig op een berghelling liggen. Alles was zo aangelegd dat je ter hoogte van de boomtoppen, door al het groen, over houten bruggen naar je lodge of het restaurant kon lopen. Weer eens wat anders dan dat stoffige Phnom Penh.

Zaterdag middag zijn we met z’n 5-en naar Rabbit island gegaan en de dames hebben was liggen zonnen en gelezen. Ik ben heerlijk gaan snorkelen. Erg veel zeeappels en urchins dus de kwaliteit van het water was er niet best aan toe. Verder snorkelend tussen de enkele kleurige visjes veel dood koraal en steen aangetroffen. Jammer!!
Helaas moesten we alweer vroeg terug ivm Sarah’s werk. Ze is wederom bezig met workshoppen maar dan nu in de provincie Battambang. Donderdag komt ze weer terug, dus op tijd voor haar verjaardagsfeestje.