De Burkini

Veel Nederlandse expats hoor ik de laatste tijd zeggen dat Nederland zo veranderd is sinds ze zijn weggegaan. Nederland is niet tolerant meer en die Wilders: lieve help! Daar willen Nederlanders toch niet naar terug?

Zo bevond ik me laatst tot mijn grote verbazing in een gesprek over de burkini. De burwáttie? Iets met grote moslim badpakken en benadeelde dikke Nederlandse vrouwen die niet in T-shirts mogen zwemmen. Naar ik heb begrepen het nieuws gehaald in Nederland. Ik ben verbaasd, want ik kan me maar moelijk voorstellen dat mensen daadwerkelijk in iets zó onbelangrijks, zóveel van hun energie kunnen steken. Dat heeft geloof ik iets met angst voor moslims te maken; burkinis in het zwembad, en voor je het weet mogen vrouwen niet meer stemmen of een koteletje bakken. Dus stemmen we nu massaal op Wilders. Zoiets?

Naar ik heb begrepen geen groot publiek debat over niet-moslim zaken. Bijvoorbeeld over de Mosquito - een apparaat met een hoge piep dat op steeds meer plekken in Nederland blijkbaar gebruikt wordt om groepjes jongeren weg te jagen van plekken waar ze graag rondhangen. Iets gelijksoortigs hebben Bart en ik voor enge schuimbekkende zwerfhonden, mochten we op een verre wandeling worden aangevallen. Jongeren die in principe niks verkeerd hebben gedaan proberen weg te jagen als ongedierte, daar was toch ook wel een goede discussie op te voeren? Een beetje publiek gepruttel een paar maanden geleden, en ondertussen is het apparaat steeds meer in gebruik. Maar goed, misschien ben ik te lang weg uit Nederland, en is de burkini inderdaad interessanter...

Nee, dan liever Cambodja. Hmmm... is Cambodja niet één van de meest corrupte landen in de wereld, waar de voorbereidingen op de verkiezingen ronduit schandalig verlopen, het rechtsysteem niet sterk genoeg is om rijke pedofielen in de gevangenis te houden, en waar mensen hun land zomaar kan worden afgepakt? Toch ook niet echt aantrekkelijk voor de geïnteresseerde Nederlander.

Waarom zijn Wilders en zijn vijftig burkinis dan toch afstotelijker dan alle corrupte praktijken in Cambodja samen? Is het omdat bikinis hier gewoon tussen volledig aangeklede Cambodjaanse dames kunnen zwemmen? Want vooruit, de bikinis worden dan wel wat nagestaard, maar er zijn vooralsnog geen schandalen die de krant hebben gehaald.

Zwempakjes van mijn collega's...

Of misschien is het omdat we hier als Nederlanders een baan kunnen krijgen met meer verantwoordelijkheden dan in Nederland, omdat we hier elke dag naar de massagesalon en uit eten kunnen gaan – als onze kok er een dagje niet is tenminste... Misschien zou de discussie in Nederland zich wat meer moeten focussen op kwaliteit van leven (‘Een kok voor iedereen!’), dan zijn burkinis vast al een stuk beter te verdragen!

Bangladesh

Twee weken geleden ben ik voor weekje naar Dhaka in Bangladesh gevlogen. Mijn vriendin Lisa woont daar nu al een paar jaar en runt daar de ontwikkelingsorganisatie Vialisa (http://www.vialisa.com/).

Naai-les in de sloppenwijk

Vialisa ondersteunt jongeren vanaf 15 jaar uit verschillende sloppenwijken in Dhaka, door het aanbieden van praktische beroepsopleidingen, leerervaringsplekken, basis onderwijs en geschikte werkgelegenheid. Ik zit al sinds 2003 in het bestuur van Vialisa, maar dit was de eerste keer dat ik met eigen ogen de organisatie in Bangladesh kon bekijken!

Vialisa heeft twee opleidingscentra, een guesthouse en een winkel gerund door jongeren die daar ervaring opdoen. Eén van de scholen van Vialisa ligt in de sloppenwijk Korail en valt door de vrolijke, fel-paarse kleur flink op tussen de grijze en bruine hutjes. Deze vrolijkheid in kleur komt terug in alle locaties van Vialisa, zoals een grote koe op de muur in de guesthouse, en een muur vol bloemen in de winkel. Erg leuk om te zien!

Maar Bangladesh, en zeker Dhaka is geen makkelijke plek om te leven. Zeker als je het vergelijkt met het rustige en dorpse (nou ja, voor Azie dan...) Phnom Penh, is het verschil met Dhaka erg groot. Een enorme stad die bruist van leven, mensen, verkeer en vervuiling. De electriciteit valt continu uit, dus zonder generator kom je niet ver met computers of lampen. En als je wilt tanken moet je zo’n 3 uur in de rij wachten. En dat bij 40 graden!

Het gaat ook niet aan je voorbij dat van de 17 miljoen inwoners in Dhaka er een heleboel erg arm zijn. En de gestegen voedselprijzen doen dat geen goed; je ziet overal rijen mensen die staan te wachten op rijst, en die dus afhankelijk zijn geworden van voedselhulp ...

Een vrolijke Riksja-wallah

Ik vond het geweldig om na al die jaren te zien wat Vialisa in de praktijk is geworden. Het is een professionale organisatie met capabele staff, die veel jongeren bereikt en daadwerkelijk een groot verschil maakt voor deze jongeren.

En natuurlijk vond ik het ook geweldig om Lisa weer te zien, te zien waar ze leeft en waar ze woont – in een huis dat is omgedoopt tot VillaLisa!

Lisa en ik!