Community Youth Gathering Day

Als er een gedrags code zou bestaan voor Cambodjaanse jongeren, zou er iets instaan als: luister naar je ouders, je leraar en iedereen die ouder is dan jezelf, hou zelf zoveel mogelijk je mond en doe geen gekke, onverwachte of creatieve dingen. Het nadeel van deze code is dat er een generatie opgroeit die weinig kritisch nadenkt en patronen in stand houdt die niet altijd positief hoeven te zijn, zoals corruptie en geweld. Bart was van de week bijvoorbeeld al een beetje aan het klagen over de studenten waarmee hij voor zijn onderzoek werkt, die maar zo weinig initiatief en verantwoordelijkheid durven te nemen. "Ze hobbelen maar een beetje achter me aan", en dat soort uitspraken.

Aangezien ikzelf ook een beetje allergisch ben voor initiatief- en besluiteloosheid, ben ik blij dat ik bij Youth for Peace werk; die proberen daar tenminste iets aan te doen. Gisteren organiseerde Youth for Peace de ‘Community Youth Gathering Day’ in Takeo provincie. Ik heb mezelf voor die gelegenheid ook in een klein bestel busje gehesen (ja, 4 mensen op de voorbank) en ben in Takeo een kijkje gaan nemen.


Samen met Silvia Khmer leren onderweg naar Takeo
Verschillende Youth Groups lieten voor de gelegenheid hun talenten zien. Er hingen foto’s van de activiteiten die ze hadden gedaan in hun gemeenschappen, zoals afval opruimen, mensen helpen met planten van groentes en het geven van workshops over huiselijk geweld of drugsgebruik. Ook hadden ze kleine handwerkjes gemaakt die op die dag werden verkocht aan hun ouders, leraren, overheidsmensen en mensen uit de dorpen in de buurt. Ook ik ben nu de trotse eigenaar van een mooi Khmer huisje gemaakt uit lucifer houtjes...


Mijn huisje (tweede van links) en de maker...
Ook was daar de beruchte doch verplichte speech van ‘de belangrijke persoon’ die op elk publiek event hoort plaats te vinden; vaak een excellentie of hoofd van iets binnen de overheid. Om toestemming te krijgen voor het houden van een event moet je bij dit soort belangrijke personen zijn en moeten belangrijke personen worden uitgenodigd op het event zelf. En om respect te tonen – dat is immers erg belangrijk in Cambodja – moeten ze ook de gelegenheid krijgen om te spreken.

Wat gebeurt er dan: De belangrijke persoon komt bijna altijd veel te laat, waardoor het hele schema van de dag door de war wordt gegooid. De persoon heeft nooit een speech voorbereid, maar als hij (is toch meestal een hij) begint te praten, overschreidt hij de tijd standaard met ongeveer een uur. Inmiddels ligt iedereen bijna te slapen natuurlijk. Deze belangrijke persoon in kwestie deed er gisteren nog een schepje bovenop door tijdens zijn speech tot driemaal toe zijn telefoon op te nemen en rustig telefoongesprekken te voeren, dóór de microfoon.
En omdat ik een buitenlander ben, mag ik niet eerder weg, moet op de eerste rij zitten en word ik standaard publiekelijk toegesproken door de ‘belangrijke persoon’. Met speciale dank aan onze buitenlandse gast. Dan knik ik dankbaar. Misschien krijgt Youth for Peace volgende keer dan sneller toestemming voor een event...