Thursday, January 29, 2009

Het Eendenspel

'Kom je mee eten? We eten eend!', werd vanavond door mijn collega's gevraagd. Onderweg naar de keuken kwam ik de eend tegen - zonder kop, dat dan weer wel. Ah, dat was diezelfde eend waar ik vanmiddag zo vertederd naar keek. Nou ja, vooruit, zo is het leven. Eend in kokend water, vakkundig geplukt door mijn collega's, in stukken gehakt en in de pan. Het opgevangen bloed wordt even gekookt en daarna direct opgegeten. En dat alles terwijl ik met open mond zit toe te schouwen. Hoe leg ik uit dat ik dat echt nog nooit heb gezien? Dat ik mijn vlees normaal op een geel piepschuimen bordje met cellofaantje eromheen in de supermarkt koop? Zelfs in Phnom Penh? Gek genoeg is mijn eetlust niet aangetast door het slacht-proces van de eend. De lekkerste eend die ik ooit heb geproefd!

Na het eten wordt me een traditioneel Cambodjaans spelletje geleerd. Met neme de kop van de eend, draait het rond op een bordje, en degene naar wie de snavel wijst moet een glas Whiskey achterover slaan - onder steeds luider gejuich van de deelnemers. Nou ja, er wordt tenminste niets van het beest verspild...

Tuesday, January 27, 2009

Beelden uit Kep

De eerste impressies van het livelihood center in Chamcar Bei, een dorpje 20km vanaf Kep:

Een klein stukje van de model boerderij in het project - Morning glory

Producten van ge-recycled plastic gemaakt door mannen en vrouwen uit het dorp

Vrouwen produceren handgeweven krama's (traditionele Cambodjaanse sjaals met blokjes)

Over twee weken wordt dit mijn nieuwe huis... ?

En dit mijn nieuwe douche ...???

Monday, January 26, 2009

De Bulldozer...

Hoe dat gaat in Cambodja? Afgelopen zaterdag is op gewelddadige wijze de Dey Krohom community in Phnom Penh plat gebulldozerd. Dit omdat een bedrijf, 7NG Construction Co., het land op illegale wijze heeft opgekocht.

Zaterdag avond dus. 500 mensen van het bedrijf en 300 politie agenten, waaronder ME, tegen zo'n 150 bewoners die op een eerlijke manier gecompenseerd wilden worden voor het verlies van hun huis en land. De foto's in bijgevoegde link, die ikzelf overigens niet allemaal kan zien vanwege mijn langzame Internet verbinding, laten zien hoe de mensen moeten toekijken hoe hun huizen met de grond werden gelijk gemaakt. Binnen twee uur was het voorbij. De community verdwenen en de bewoners blijven achter met niets.

De organisatie waar ik nu in Cambodja voor werk heeft twee jaar lang met deze gemeenschap gewerkt. Om hen te organiseren, te ondersteunen en hen te leren welke rechten ze hebben. Maar hiermee wordt duidelijk dat arme mensen in Cambodja geen rechten hebben als ze het moeten opnemen tegen geld of geweld.

Een dag na de gedwongen uitzetting gaf het bedrijf te kennen dat het nog niet zeker weet wat het eigenlijk met het land wil doen. Het bedrijf heeft inmiddels ook het aanbod voor compensatie aan de bewoners teruggetrokken. Zó gaat dat dus in Cambodja...

Bekijk de link: http://ka-set.info/actualites/k7-media/cambodge-cambodia-dey-krohom-090124.html

Iedereen die iets wil ondernemen tegen dit soort onrecht roep ik op om de Cambodjaanse autoriteiten aan te schrijven, om te eisen dat de families op een eerlijke manier gecompenseerd worden voor het verlies van hun huis en land en om te zorgen dat in de huidige humanitaire behoeftes van de families wordt voorzien.

Stuur een Fax of Email naar:

H.E. Kep Chuktema
Governor,
Municipality of Phnom Penh
Fax: +855-23 724156
Email: phnompenh@phnompenh.gov.kh

CC
H.E. Samdech Hun Sen
Prime Minister
Office of the Council of Ministers
Fax: + 855 23 426 054
Email: cabinet1b@camnet.com.kh

Mr. Srey Sothea
Chairman,
7NG
Phnom Penh
E-mail: info@7NGgroup.com

De Email boxen zitten misschien vol, maar Faxen komen aan!

Donaties voor humanitaire hulp van de uitgezette families en om verdere legale acties te kunnen ondernemen tegen de uitzetting, kunnen online worden gemaakt op:
https://secure.groundspring.org/dn/index.php?aid=21899. Kies ‘Stop Evictions Campaign’ uit het menu voor het ondersteunen van Dey Krahorm.

Sunday, January 25, 2009

Corruptie

Cambodja heeft de twijfelachtige eer om in het lijstje der meest corrupte landen van de wereld te staan. Als je huis in brand staat moet je eerst de brandweer betalen voordat ze tot blussen overgaan. Er wordt geen belasting afgedragen, want om een bewijs van betalen te krijgen moet je eerst de belasting ambtenaar omkopen. De politie... daar zullen we het maar niet eens over hebben. Het is duidelijk – sommige dingen zijn corruptie en daar doen we, voor zover mogelijk, niet aan mee.

Laatst had ik een etentje met de gouverneur. Met zo’n belangrijk persoon is het essentieel op goede voet te staan, want die heeft de macht het voor jou heel moeilijk te maken als hij niet goed weet waar je mee bezig bent. Een ontwikkelingsproject kan worden verward met een politieke activiteit bijvoorbeeld. En dán wordt het gevoelig én moeilijk.

Het is dus zaak om belangrijke mensen zoals de gouverneur goed op de hoogte te houden. Om te laten zien dat je hem respecteert en geen bedreiging vormt. Dat gaat het beste informeel, dus ga je samen uit eten. En dan komt er een fles wijn op tafel, en misschien nóg wel een. Cambodjanen drinken om vriendschappen te sluiten namelijk nogal veel, dus dat hóórt zo. De gouverneur bestelt en schenkt in, dus je neemt een slokje.En als de rekening komt, dan betalen de minder belangrijken voor de meer belangrijken. Dat is respectvol, dat hóórt zo, dus dat doe je zo. Je wilt immers respect tonen, toch?

Maar na het eten ga je met een beetje ongemakkelijk gevoel naar huis – en dat komt niet alleen door de slechte wijn. Het corruptie grensje is dichterbij dan ik dacht...

Thursday, January 22, 2009

Eerste dag

13 Januari 2008

Ik ben naar Cambodja gekomen op zoek naar avontuur; het leven in een ander land, een andere cultuur, het leren van een nieuwe taal... Twee jaar heb ik geklaagd dat Phnom Penh dat allemaal niet was en was ik dolblij met het zeldzame reisje het platteland op - ‘het veld’ in. Vandaag begin ik dan eindelijk écht in dat veld. Het is mijn eerste dag als programma manager van een ontwikkelingsprogramma in een rurale gemeenschap in Kep, zo’n 4 uur rijden van Phnom Penh.

Op alle fronten nieuw en uitdagend – een programma met ongeveer 20 staff, die bepaald niet allemaal Engels spreken, in een dorp zonder electriciteit en waar ik verder ook niemand ken... Mijn bazen weten dat ik maar matig Khmer spreek, maar zeggen vertrouwen erin te hebben dat ik het snel leer. Zij schroomden dan ook niet op mijn eerste dag in Kep de eerste staff vergadering volledig zonder vertaling in het Khmer te doen. Ondanks dat ik wel een aantal punten begreep, af en toe om een vertaalde samenvatting vroeg, heb ik toch ook veel ja geknikt en instemmend gebromd waar me dat gepast leek. Flink werken aan dat Khmer is het motto.

De reis naar het programma gebied dat ongeveer 20 kilometer van het kantoor ligt wegens de noodzakelijke electriciteit, onthulde een gemeenschap in een werkelijk práchtige omgeving. Heuvelachig, groen en tropisch – nog aanlokkelijker gemaakt door het, voor de tropen, uitzonderlijk koele weer en het zachte briesje...

Ik word in het gebied rondgeleid door de voormalig programma manager – nu mijn baas. De kern van het programma zijn twee centra. De eerste staat op een stuk land omlijst met een paar honderd mango bomen. Een paar pas witgeverfde huisjes met blauwe luiken verbergen de verschillende projecten – er zitten mensen in te weven, gerecycled plastic tot tasjes te vlechten, cocosnoten om te vormen tot oorbellen en lampjes, en lappen stof in elkaar te naaien. Dit is de kern van het project om voornamelijk vrouwen van een inkomen te voorzien.

Iets achter de huisjes begint het landbouw project, wat zich moet omvormen tot een model boerderij. De deelnemende families krijgen daarmee een inkomen en kunnen tegelijkertijd de anderen in het dorp de technieken leren die ze toepassen. Onderweg naar de achterzijde van het indrukwekkend grote terrein passeren we een velden komkommers, aubergines en bonen. We komen langs twee betonnen schuren met hokken voor varkens en kippen, en uiteindelijk eindigen we bij een riviertje vol met lotus bloemen bij een klein rood houten huis op palen. Of ik daar niet in wil gaan wonen, wordt me gevraagd... Jah, dat lijkt me wel spannend!

De andere programma lokatie, op ongeveer 10 minuten rijden van de eerste, staan twee schoolgebouwen. Hier bieden ze kinderopvang, Engelse les en niet-formeel onderwijs aan kinderen. In één van de lokalen staan 20 verstofte nieuwe computers. Zodra er stroom is, of er een generator wordt gekocht zal het feestelijk worden geopend en beginnen er computer lessen.

Het ziet er allemaal mooi uit, maar groot... en ik begrijp niet helemaal hoe sommige dingen zijn bedacht. Aan het einde van de dag slaat mijn enthousiasme dan ook om tot in de schoenen gezonken moed. Mijn gids gaat morgen terug naar Phnom Penh en mijn inwerktijd ljkt erop te zitten. Of ik morgen de budgetten voor komend jaar wil doornemen met alle staff; maandag de presentatie daarvan. Het kantoor moet eind van de maand verhuisd naar de gemeenschap. Zo snel mogelijk twee nieuwe staff aannemen. Hier moet een bord komen. Morgen een contract tussen de gemeenschap en een bedrijf afsluiten voor de plastic mandjes. En o ja, sommige staff heeft flinke coaching nodig, graag zo snel mogelijk mee beginnen...

Het wordt donker en voor het eten ga ik maar even liggen in mijn nieuwe huis – een kamer in het kantoor, mijn bed deel ik met mieren. Ik heb een zere griepkeel, nog stammend uit Nederland. Mijn hoofd duizelt van de dag. Misschien ook door het weinige eten; witte rijst is nog steeds geen favoriet... Maar na het eten zie ik het weer als een uitdaging. Als een avontuur dat morgen weer verder gaat!

Monday, January 05, 2009

Intermezzo: Nederland

Leuk om weer even in Nederland te zijn! Vrienden en familie, alles heel gewoon, alles heel gezellig! Tijdens deze vakantie niet alleen Nederland, maar ook Frankrijk en Duitsland aangedaan. Daar en hier natuurlijk kou, ijs én sneeuw... Negen Januari 2009 gaan we weer naar huis in Cambodja. Weer aan het werk, weer naar de warmte; een nieuw jaar tegemoet!